உப்பிலிய நாயக்கர்/ சாகர (உப்பர) சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், நாடு முழுவதும் மற்றும் உலகம் முழுவதும் பரவியுள்ள சூர்யவம்ச பேரரசர் சாகரரின் வழித்தோன்றல்கள். ‘ஷட் சக்ரவர்த்தி’ என்று அழைக்கப்படும் ஆறு பேரரசர்களில் இவரும் ஒருவர். சாகர மன்னனின் கதை விஷ்ணு புராணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.

ஸ்வாமி சுந்தர சைதன்யாவால் சைதன்ய ராமாயணம் மற்றும் ஸ்ரீமத் பாகவதத்திலும் மன்னர் சாகரனின் கதை குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எட்கர் தர்ஸ்டன் மற்றும் கே. ரங்காச்சாரி எழுதிய ‘தென்னிந்தியாவின் சாதிகள் மற்றும் பழங்குடிகள்’ என்ற புத்தகத்தின் ஏழாவது தொகுதியில் சாகர (உப்பரா) சமூகத்தைப் பற்றிய விரிவான விவரம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

தென்னிந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் உப்பு (உப்பு) உற்பத்தி செய்யும் அதே தொழில் தொழிலைப் பின்பற்றிய ஒரு வகுப்பினருக்கு உப்பர, உப்பறை, உப்பிலியன் அல்லது உப்பிலிகா என்பது வெவ்வேறு பெயர்கள் என்று கூறப்படுகிறது. திரு. எம்.ஏ. ஸ்டூவர்ட்டின் கூற்றுப்படி, உப்பரஸ் என்பது தமிழ் மாவட்டங்களில் உள்ள உப்பிலியார்களுக்கு இணையான தொட்டி தோண்டும் மற்றும் மண் அள்ளுபவர்களின் சாதியாகும். அவர்களின் பாரம்பரிய தொழில், பெயர் குறிப்பிடுவது போல, மண்-உப்பு உற்பத்தி. உப்பிலியர்கள், உப்பரர்கள் மற்றும் உப்பரவர்கள் முதலில் ஒரே இனத்தைச் சேர்ந்தவர்கள், காலப்போக்கில், நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கு இடம்பெயர்ந்து, அவர்கள் குடியேறிய உள்ளூர் மொழியை ஏற்றுக்கொண்டனர். சாதி உடைவதற்குக் காரணமான காரணங்கள் தேடுவதற்கு வெகு தொலைவில் இல்லை. அதன் தோற்றம் பற்றிய புராணக் கதையின்படி, அதன் அசல் தொழில் தொட்டி, கால்வாய் மற்றும் கிணறுகளை தோண்டுவதாகும். பழைய மெட்ராஸ் மாகாணத்தில் உப்பிலியர்கள், உப்பரர்கள் அல்லது உப்பரவர்கள் செங்கல் கட்டுதல், வீடு கட்டுதல், கோட்டைகள் கட்டுதல் மற்றும் அனைத்து வகையான மண் வேலைகளிலும் ஈடுபட்டதாகத் தெரிகிறது.

உப்பிலிய நாயக்கர் மேம்பாட்டு அறக்கட்டளை 12-03-1997 அன்று திருப்பூரில் முதல் அறங்காவலர்களான உப்பிலிய நாயக்கர் சமூகத்தின் இருபது பேர் மற்றும் உன்னத எண்ணம் கொண்ட உறுப்பினர்களால் உருவாக்கப்பட்டது. பணி, வணிகம் மற்றும் சமூகப் பணி போன்ற பல்வேறு துறைகளில் உள்ள ஒத்த கருத்துடைய சமூக உறுப்பினர்களைச் சேர்த்து, அறக்கட்டளை பன்மடங்கு வளர்ந்துள்ளது. இன்றுவரை 125 உறுப்பினர்கள் அறங்காவலர்களாக உள்ளனர். அறக்கட்டளையின் பரந்த நோக்கம் பொது மக்களுக்கு உதவுவதும் குறிப்பாக உப்பிலிய நாயக்கர் சமூகத்தை மேம்படுத்துவதும் ஆகும்.

அறக்கட்டளையின் நோக்கங்கள்:

1) அறக்கட்டளையின் பெயர் உப்பிலியா நாயக்கர் மேம்பாட்டு அறக்கட்டளை. இலவசப் பள்ளிகள், கல்லூரிகள், பொது அரங்குகள், சமுதாயக் கூடங்கள், நூலகங்கள் மற்றும் மருத்துவமனைகள் போன்ற தொண்டு நடவடிக்கைகளை நிறுவி நடத்துதல் மற்றும் பொது மக்களின் நலனுக்காக உப்பிலிய நாயக்கர் சமூகத்தின் முன்னேற்றம் மற்றும் மேம்பாட்டிற்காக பாடுபடுதல்.

2) சமுதாயத்தின் தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் ஏழை மக்களுக்கு கல்வி மற்றும் மருத்துவ வசதிகளை வழங்குதல்.

3) உடல் ஊனமுற்றோர், விதவைகள், பணிப்பெண்கள், ஆதரவற்ற குழந்தைகள் மற்றும் உதவி தேவைப்படும் வயதானவர்களுக்கு தேவையான உதவி மற்றும் உதவிகளை வழங்குதல்.

4) பள்ளி, கல்லூரி மாணவர்களுக்கு விளையாட்டு மற்றும் அது சார்ந்த செயல்பாடுகளில் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்த விளையாட்டு போட்டி நடத்தி பரிசுகள் வழங்குதல்.

5) கோவில்கள் கட்டுதல், ஆன்மிகத்தை வளர்ப்பதற்காக சமய சொற்பொழிவுகள், கருத்தரங்குகள் மற்றும் விவாதங்கள் நடத்துதல் மற்றும் நமது கலாச்சாரத்தை சித்தரிக்கும் நடன நிகழ்வுகளை நடத்துதல்.

6) நாடு முழுவதும் கிளைகளை நிறுவுதல், முடிந்தவரை, அத்தகைய கிளைகளின் செயல்பாடுகளை மேற்பார்வை மற்றும் நிர்வாகம் செய்தல்.

The members of uppiliya naicker/ Sagara (Uppara) community are the descendants of Emperor Sagara of Suryavamsha spread throughout the Country and all over the world. He is one of the six legendary emperors known as ‘Shat Chakravarthis’. The story of King Sagara is narrated in Vishnu Purana.

King Sagara’s story is also referred in Chaitanya Ramayana and Srimad Bhagavatha by Swamy Sundara Chaitanya. A comprehensive account of the Sagara (Uppara) community is provided in Volume seven of the book ‘Castes and Tribes of Southern India’ written by Edgar Thurston and K. Rangachari.

It is stated that Uppara, Uppara, Uppiliyan or Uppiliga are different names for a class of people, who followed the same professional occupation, the manufacture of salt (uppu) in various parts of Southern India. According to Mr. M.A. Stuart, the Upparas are a caste of tank diggers and earth-workers, corresponding to the Uppiliyans of the Tamil districts. Their traditional occupation is, as the name implies, manufacturing earth-salt. It is possible that the Uppiliyans, Upparas and Uppaaras were originally a homogenous caste, the members of which, in course of time, migrated to different parts of the country and adopted the language of the locality in which they settled. The causes which may have led to the breaking up of the caste are not far to seek. The original occupation thereof, according to the legendary story of its origin was digging of tank, channel and wells. Uppiliyans, Upparas or Uppaaras of erstwhile Madras Presidency seem to have engaged in bricklaying, house-building, the construction of forts and every kind of earth-work.

Uppliya Naicker Improvement Trust was formed on 12-03-1997 at Tirupur by Twenty well and noble intenioned members of Uppliya Naicker Community who are the first trustees. The Trust has grown up manifold adding likeminded community members who are in various fields of work, business and socialwork. As on date 125 members are there as trustees. The broad objective of the trust is to help the general public and the improvement of Uppliya Naicker Community in particular.

OBJECTIVES OF THE TRUST

1. Name of the Trust is Uppliya Naicker Improvement Trust.
2. Establishing and running charitable activities like free schools, colleges,common halls, Community Halls, Libraries and Hospitals for the benefit of common public apart from striving for the improvement and development of the Uppliya Naicker Community.
3. Providing downtrodden and poor people of the society with education and medical facilities.
4. Rendering required help and assistance to physically challenged, widows,maids, destitute children and aged people needing help.
5. Conducting sports competition and distributing prizes to school and college students to create interest in sports and related activities in them.
6. Construction of Temples, conducting religious discourses, seminars and debates to develop spirituality and conducting dancing events depicting our culture.
7. Establishment of branches throughout the country, wherever possible,and supervision and administration of the activities of such branches.